3 Nisan 2014 Perşembe

Hayatımda Bahar Temizliği



Geçenlerde rüyamda yeniden ikizlere hamile olduğumu gördüm. Yeni ikizlerimle dört çocuğum oluyordu. Uyandım ve rüyanın etkisinden kurtulamadım. Yeniden ikiz bebek sahibi olmak.. Hem de önceden iki tane daha varken. Nasıl olurdu acaba? Bu rüyayla ikizlerimin hayatıma girmesiyle değişen şeyleri düşündüm. Şöyle yirmi bir ay öncesinden günümüze değişen hayatımı.. İkizlerimin hayatıma girmesiyle yaptığım bahar temizliğini..

Bahar gelince hani herşey çıkarılır, yıkanır, temizlenir ya bende arasıra hayatımda bahar temizliği yaparım. Beni yoran, enerjimi tüketen, hayatıma anlam katmayan insanları şöyle bir siler süpürürüm. Bugüne kadar da sildiklerimden öyle pişman olduğumda olmadı açıkçası. Çünkü ben bir ilişkinin yürümesi için gereken neyse yaparım ama bir noktaya kadar. Artık karşı taraf bunu suistimal ediyor ve beni üzüyorsa o ilişkiyi devam ettirmektense ya biraz yavaşlatır ya da tamamen silerim.

Rüyamda yeniden ikiz bebek beklediğimi görünce yeniden iki tane daha bebeğim olsa ne yapardım diye düşündüm. İster miydim? Eğer yaşadıklarımdan farklı bir durumda olsaydım isterdim sanırım. Vazgeçemezdim. Yaşadıklarım derken maddi ve manevi yaşadıklarım. İkizlerimin doğumuyla bir anda hayatım değişti benim. Herşey yolunda giderken özellikle yaşadığımız maddi sorunlar, eşimin aniden tayini çıkması, bir süre bebeklerle annemlere taşınmam, sonra herkesten uzak bir şehirde kurduğumuz yeni hayat. Zor günler geçti biraz. Bebekler daha küçüktü ve benim daha çok yardıma ihtiyacım vardı o günlerde. Eşimin tayini ile bizden aylarca uzak kalması bu sürede annemle bebeklere bakmamız, o arada annemin kolunun kırılması. Herşey üst üste gelir derler ya biraz öyle oldu işte. 

Kolay değildi o günler. Ben ruhen ve bedenen çok yoruluyordum ve artık bu yorgunluk beni gergin bir insan haline getirmişti. Tabi bebeklerime o ruh haliyle ne kadar faydalı bir anne oldum tartışılır. Sadece onların mutlu, huzurlu olması için uğraşırken yaşadığım gerginlikler onları da istemeden de olsa etkiliyordu elbette. Sonuçta herşeyin farkındalar çünkü. Tabi o döneme ait benim pişmanlıklarım da ayrı bu arada.. 

O zorlu günler geride kaldı. Artık yeni hayatımıza alıştık diyebilirim. Bebeklerimin de büyümeleriyle bakımları daha kolaylaştı. Yine yoruluyorum ama eskisi kadar değil. Daha yeni yeni normal halime, normal kişiliğime döndüğüme inanıyorum. Çünkü ruhen ancak rahatladım. Bu süreçte hayatımdan da bir sürü kişiyi çıkardım. Bu zorlu sürecimde benim yanımda olmayıp destek yerine köstek olanları sildim. Bazılarıyla da ilişkilerimi yavaşlattım.

Kim mi bu temizlenenler… İki bebekle ne yapacağımı şaşırıp yardıma ihtiyacım olan o günlerde ‘’ Bir isteğin var mı, senin için ne yapabiliriz?’’ diye sormak yerine arayıp eşimi eleştiren, yaşadıklarımızı eleştiren kişiler..  Ben ve eşim ihtiyacı olan herkese evimizi ve cüzdanımızı hiç çekinmeden, sorgulamadan açarken bizim zor günlerimizde '' Görmedim, duymadım, bilmiyorum '' u oynayanlar.. İki bebekle ne yaptılar iyiler mi, diye merak etmek yerine sürekli eleştiri yağmuruna tutanlar.. Eşimin tayini çıkıp bizim düzenimiz bozulunca bundan mutluluk duyup neredeyse kutlama yapanlar.. 

Aylarca bebeklerden başka bir hayatım olmayıp bir kez bile dışarı çıkmadığım halde ruh halim iyice gerginken beni anlamayanlar.. Maddi sorunlar yaşadık diye  eşimden ayrılacağımı zannedenler.. O karışıklar arasında telefonlarına cevap veremediğim için bana küsenler.. Zor zamanlarında hiç düşünmeden yardımına koştuklarım ama geçmişte yaşananları çabucak unutanlar.. Bana yapmacık davranışlarla iyi görünmeye çalışanlar.. Benim kolum ağrırken iyileştirmeye çalışmak yerine kolumu daha da çekip beni yaralayanlar, üzenler, kıranlar.. Bu liste daha uzayabilir. Ama bu kadar yeterli sanırım.

Kısaca bu yazıyı okurken acaba benden mi bahsediyor diye düşünüp kalbi çarpanlar.. Artık eskisi gibi arayıp sormadıklarım. Sevinçlerini, mutluluklarını, üzüntülerini paylaşmadıklarım. '' Acaba iyi mi, hayatı nasıl? '' diye merak etmediklerim, unuttuklarım..  Evet sizlerden bahsediyorum.. Sizleri temizledim birazcık. Ben iyi durumdayken siz de benimle iyiydiniz. Şimdi ben zor durumda kalınca yanımda değilsiniz. O halde ben de artık sizin yanınızda değilim.. Şunu unutmamak lazım hayatta bumerang etkisi diye bir şey var. Neyi fırlatırsanız o döner size geri gelir. Düşünceleriniz bana yaşattıklarınıza benzer şekilde sizi de sarsabilir.. Hayat hep aynı düzlükte sürmez. Zorluklar herkes içindir ve ilahi adalet vardır...

Eğer böyle zorlu bir süreçte iki bebek yetiştirmek zorunda kalmasaydım, bakıcılarım olsaydı, ev işlerini yetiştirmek gibi bir sorunum olmasaydı, nefes alabileceğim kendime ait zamanlarım olsaydı, bebekleri birkaç saat olsa da birilerine bırakıp kuaföre gitmek, dışarıda dolaşmak, alışveriş yapmak vs. ya da hiçbir şey düşünmeden uyumak için vaktim olsaydı; bebeklerin bezini mamasını nasıl alacağız endişesi olmadan her ihtiyacını karşılayabilecek maddi imkanım olsaydı, bu süreçte bana gerçekten destek olan birileri olsaydı evet yeniden ikizlerim olsun isterdim.

İkizlerimle hayatımda bahar temizliği yaptım. Sildiklerimi yeniden yazmaya pek niyetim yok. Yaşamda her zorlu deneyim insana yeni bir şeyler öğretir. Ben de bu süreçte bazı kişilerin gerçek yüzlerini gördüm, tanıdım.. İlişkilerimi yeniledim.. Öğrendim, değiştim.. Yaşadıklarımın sorumluluğunu alıyorum ve kimseyi suçlamıyorum. Sadece bu sürecin bana almam gereken dersleri öğrettiği  için şükrediyorum.  Elbette her kışın sonrası bahar. Benim kışım da bitmek üzere. Şimdi sıra baharda. Ama bu baharda birçok kişi yanımda olmayacak. Çünkü son bahar temizliğimde birazını sildim. Geri dönüşüm kutusunu da boşalttım. Artık hiç bir şey eskisi gibi değil farkındayım. Bu arada her zorluğumda yanımda olanlar sizleri unutmadım. Her zaman için yeriniz farklı. Siz de kim olduğunuzu biliyorsunuz. Söylememe gerek yok. 

Bu yazı içimi dökmekti belki. Belki de ifade edemediklerimi buradan iletmek. Şarkıdaki gibi ne isyan, ne itiraf yalnızca sitem.. Hayatta nedensiz hiç bir şey olmadığına inanırım ben. Böyle bir yazı yazmamım da bir nedeni var elbette. Her deneyiminizin sizi yormadan öğretmesi dileğiyle.. Sevgiler..

9 yorum:

  1. sılmek cok ıyı yapmışsınız bence de. Ben de hersıyı tek basıma yaptım hatta cogunlukla esım de uzakta oluyordu bız uzakta olduğumuz ıcın yakınlaırmız ıstese de yanımızda olamazlardı ama komsuları olmuş olsaydım bıle yardım etmezlerdı. hatta her turkıyeye geldıgımde 2 bebekle yardımı gec hep külfet oldular. oyle konu komsu akraba arkadaş olacağına hıc olmasın daha ıyı en azından sartlarına gore herseyı kabullenebılıyorsun.

    Ins. bır sonrakı doğumunuzda maddı acıdan daha ıyı ımkanlara ve kalıtelı dostluklar sahıp olursunuz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yaa evet malesef sadece kendin çabalıyorsun bazen.. neyse artık zor günler geçti çok şükür. Tekrar bebek sahibi olmayı düşünmüyorum bu arada. Allah ikizlerime sağlık versin. Size de Allah yardımcı olsun. Sevgiler..

      Sil
  2. Gerçekten büyük şeyler atlatmışsınız, özellikle ikizler küçükken, eminim çok zor olmuştur. Ama umarım bundan sonrası için daha rahat ve mutlu günleriniz olur.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok şükür artık geride kaldı o günler. Teşekkürler güzel dilekleriniz için. Sevgiler..

      Sil
  3. Her konu da olduğu gibi bu konuda da yaşadıklarımız çok benzer. Elin yaptığına değil de insan en çok kendi canım bildiklerinin yaptığına üzülüyor. Babam memlekette boş bir evi bekliyor, annem 32 yaşında kardeşimi. Gelirler 3-4 saatlik yoldan bir saat zor dururlar. Önceden beri de değil, doğumdan sonra en çaresiz en savunmasız olduğum zamanda oldu olanlar. Birinde kizlardan biri hasta, ben perisan ev perisan. Duruverelim, bir yarana merhem oluverelim diyemediler, arklarina bakmadan çekip gittiler. O gece saglam olani komsuya birakip hastaneye gittiydik Birisi kolumda, öbürü dizimde yerimden kalkmadan akşam ettiğim oldu. Kuaförü, gezmeyi zati geçtim, evimde bir lokma kuru ekmek yesem o da kafi. Bir offf çeksem karşı ki dağlar inler ama olsun insan neyin ne olduğunu anlıyor böyle zamanlarda. Zoru geçti, kolayı kaldı; çoğu gitti azı kaldı. De gayret

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ay evet insan yakınından görünce daha çok üzülüyor zaten bu durumları. Evet artık dediğiniz gibi çoğu gitti azı kaldı. Allah hem bizlere hem de ikizlerimize sağlık versin. Mutlaka biz de bu zor günlerin karşılığını alacağız. Sevgiler.

      Sil
  4. Hayat kolayken, anne olmak çok keyifli, ama kötü giden bir şeyler varsa, yalnızsan içinde derin yaralar açabiliyor yaşananlar. Seni çok iyi anlıyorum. Benzer duyguları benimde yaşamışlığım olmuştur. Keşke hepimiz anne olduğumuzda yaşam bize güzel şeyler sunsa ama olmuyor işte.
    İyi günde, kakari kikiri yapmaya çok insan bulursun, önemli olan kötü günlerde de yanında olabilecek kişiler bulman.
    Sil gitsin hepsini, ne demişler yokluğumda yanınında olmayan kişi varlığımda da yanımda olmasın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok güzel yazmışsınız. Benzer duyguları yaşayanlar beni daha iyi anlar elbette. Çok teşekkürler. İyiki sizin gibi güzel insanlar tanıdım bu blogla. Sevgiler:)

      Sil
  5. Şimdiki aklımız olsaydı geçmişte yaptığımız hataları yapmazdık. Fakat atladığımız bir şey var, geçmişte o hataları yapmış olmasaydık, şimdiki aklımız da olmazdı! Hayata pozitif bakmak gerek, sen tecrübelerinle bir karar verip uygulamışsın, umarım senin için en iyisi olur. Güzel yazıydı, sevgiler...

    YanıtlaSil